14.9.2011
Kilka tysięcy lat historii życia na Fidżi pozostawiło po sobie interesujące zwyczaje praktykowane nadal przez miejscowych na Fidżi.
Jednym z nich, pielęgnowanym głównie przez mężczyzn, jest picie napoju o nazwie kava. Fidżianska kava to lekko odurzający, smakujący zdecydowanie jak woda z mułem, napój, który pije się dość regularnie w ceremonialny sposób. Po utarciu korzenia o tej samej nazwie (gatunek ten pochodzi z rodziny pieprzowatych), grog, jak się również nazywa kavę, wkłada się do małego tobołka i zamaczając wielokrotnie w wodzie, wyciska z tego tobołka soki. Gdy już substancja jest wystarczająco mętna i mocna stawia się ją w misce pośród zgromadzonych i po każdorazowym wymieszaniu podaje kolejno wszystkim w kręgu do wypicia. Kavę pije się ze zrobionego z kokosa naczynia w kształcie nie takiej wcale małej miski. Po obowiązkowym wypiciu do dna oddaje się miseczkę mistrzowi ceremonii, który ponownie ją napełnia i podaje następnej osobie. Przed wypiciem kava należy lekko przyklasnąć w dłonie. Po kilku rundach zaczyna się robić lekki szum w głowie, tak że zapomina się już o mułowatym smaku. Picie kava wyzwala stan beztroski i podobno również poskramia skłonność do agresji i gniewu.
Nasi sąsiedzi piją kava regularnie w czwartki a my wraz z nimi. Poza tym kava pije się poprzedzając rozmaite uroczystości czy ważne wydarzenia.
Znacznie rzadszym rytuałem kulinarnym jest przygotowywanie tzw. lovo. Jest to dość pracochłonny sposób gotowania jedzenia w piecu ziemnym, zwanym inaczej właśnie lovo. Po wykopaniu sporej dziury układa się w niej drewno a na nim kamienie. Po rozpaleniu drewna i rozgrzaniu kamieni do czerwoności układa się na nich zawinięte w liście (bananowca, dalo, breadfruit itp) oraz owinięte w folię aluminiową rozmaitości kulinarne. Wśród tych ostatnich można znaleźć rozmaite rodzaje mięsa z nadzieniem, oraz inne mikstury znane tylko kucharzowi. Po rozłożeniu jedzenia wszystko przykrywa się liśćmi palmy, workami parcianymi oraz zasypuje ziemią na 2-3 godziny. Po tej długiej i skomplikowanej obróbce termicznej wszystko jest gotowe do jedzenia. Wystarczy tylko zrzucić warstwę piasku, liści itd. Z uwagi na żmudność w przygotowaniu lovo robi się na większe okazje jak Boże Narodzenie.
Tradycje Fidżi nie ograniczają się tylko do kuchni. Ciekawy jest też sposób ubierania miejscowych, a szczególnie mężczyzn. Strojem odświętnym, np. na niedzielną Mszę Św., jest koszula zwana, bula shirt, oraz … tak … zawijana spódnica, tzw. sulu. Strój ten nam się tak spodobał, że wraz z Wojtusiem zaopatrzyliśmy się już w bula shirt. Wojtuś wspomina też o tym, że bardzo chciałby dostać druga część stroju, czyli sulu. W miejscowym sposobie ubierania dominują kolory radosne, motywy kwiatowe na czele z najważniejszym tu kwiatem, hibiscusem.
Na koniec chciałem jeszcze wspomnieć o tzw. Fiji time, czyli lokalnym poczuciu punktualności. Według niego dopuszczalna tolerancja czasowa wynosi na Fidżi około 1 godziny. Czasem trzeba być bardzo cierpliwym czekając tu na autobus do miasta 
. Nam się jednak nigdzie nie spieszy, więc nie jest to żaden problem.
Ania Mroczynska
Wojtek Mroczyński
Wojtuś Mroczyński
Nasz Sabbatical 