Trasa: León – San Martín del Camino
Dystans: 26 km (Razem: 454 km)

Kolejny piękny dzień pielgrzymowania powoli zbliża się ku końcowi. Moglibyśmy być z Henrym trochę dalej na trasie, ale do nikąd nam się nie śpieszy. Planujemy dojść do celu naszej wędrówki, czyli do Santiago de Compostela, 6 marca. Chcę tam spędzić przynajmniej 24 h, a potem pociągiem pojechać do Madrytu, skąd mam 8 marca samolot do Polski.

W czasie gdy piszę ten post śpiewam rozmaite piosenki w rozmaitych językach w miłym albergue w San Martín del Camino, Albergue Vieira, który z całym przekonaniem mogę polecić. Pani Amalia, która to miejsce prowadzi, to złota kobieta. Ale o tym za chwilę.

Dziś poranek w León był dość leniwy. Jednym z plusów pobytu w hotelu jest to, że nie trzeba się nigdzie rano śpieszyć. Doba hotelowa trwa do 12:00, więc todo tranquilo …

Tym niemniej wstałem rano, aby napisać wpis za poprzedni dzień, gdyż mi się trochę poprzedni dzień wymknął spod kontroli. To kombinacja dobrego jedzenia i wina. Jest to absolutnie jedna z wielu zalet pielgrzymowania i pobytu w Hiszpanii. Jedno i drugie jest tu wyśmienite.

Wychodząc z León o 12:00 mieliśmy poczucie dobrze spędzonego tu czasu. Miasto jest bezwzględnie godne polecenia. Wspaniałe zabytki, mili ludzie, dobrego jedzenie i wino. Żyć nie umierać. Tak będzie w niebie, zapewniam Was.

Katedra w León w samo południe. Film

Katedra w León – wnętrza. Film

Bociany w wielkim mieście. Film

Owce w wielkim mieście. Film

Wyjście z León. Film

Po kilku kilometrach wychodzimy w końcu z miasta wspinając się na ponad 1000 m n.p.m. To już prawie prawidłowość, że w większość miast leży z dolinach lub na szczytach wzniesień. Niezwykłe jest uczucie wchodzenie lub wychodzenia z dużego miasta. Idąc pieszo nie wydają się one aż takie duże.

Po kilku kilometrach dochodzimy do interesującego miejsca, tj. Sanktuarium La Virgen del Camino. Jest to miejsce objawień Matki Boskiej miejscowemu pasterzowi, Álvaro Simon, w 1505 roku. Swoją drogą to pewna prawidłowość, że większość cudownych objawień, np. w Fatimie, Lourdes, Guadalupe itd, przydarzyło się prostym i biednym ludziom.

Mimo, że jeszcze po wczorajszym dnium żołądek mam dość pełen zatrzymujemy się na obiad po 2,5 godzinach marszu. Jednym z naszych ulubionych dań są tzw. Lentejas, czyli soczewica. Czasem podają ją z kawałkiem kiełbasy chorizo. W tym barze akurat nie mieli chorizo. Przypomniałem jednak sobie, że został mi kawałek z wczoraj. Pani kucharka wkroiła nam ją do naszej zupy. Mniam, mniam.

W trakcie dalszej drogi widzę napis na ścianie, że do Santiago został juz mniej niż 300 km. Czyli z górki, mimo, że jeszcze będzie pod górkę.

Na koniec trafiamy do bardzo miłego schroniska, o którym wspomniałem już na wstępie. Jak to niewiele potrzeba, żeby uczynić miłą atmosferę!? Chyba mam temat na jutrzejszą medytację.

Volare z Paolo. Film

Toast digestivo. Film

Medytacja XVII. Światło

Wy jesteście światłem świata. Nie da się ukryć miasta, które leży na górze. Nie zapalają też lampy, by ją postawić pod garnkiem. Światło umieszcza się tam, skąd obecnym w domu świeci najskuteczniej.

Tak niech i wasze światło świeci wobec wszystkich. Niech ludzie zobaczą wasze szlachetne czyny i wielbią waszego Ojca w niebie.

Mt 5, 14-16

Dzisiejsza poranna wizyta w Katedrze i podziwianie wspaniałych witraży podsunęły mi temat do medytacji. Światło. Poza tym dziś czwartek, czyli na Różańcu odmawiam Tajemnice Światła.

Dlaczego w gotyckich świątyniach jest tyle witraży? Okazuje się, że chodzi o mocną symbolikę światła jako symbolu życia i Boga. Ma to sens. Ale o co chodzi w byciu światłością świata?

Skoro światło jest Boskim symbolem, to apel jest dość konkretny. Byśmy stali się, przez nasz przykład, Jego odbiciem na Ziemi.

Niezmiernie trudna sprawa. Poza tym jak człowiek musi się wtedy wystawiać. Nie lubimy tych, którzy są zbyt dobrzy. Nie wyglądamy dobrze na ich tle. Takie światło może rzucić promień na niejeden ciemny zakamarek naszej duszy.